Helbest

Gotar ZimanLêkolîn      
 
 

Destpêk

 KURDÎ

 DEUTSCH

عربي

 AGENDA

KONTAKT

PIRTÛK

LINK

PRESE

 

 
   
   


 

Selîm Biçûk

Xewnên Revok
 

Helbest 1


 

 





 

 

 

Impressum

 

© 2002 Alle Rechte beim Autor

 

ISBN 3-929741-30-X
 

Geb. Preis 9,70 Euro

 

Angela Hackbarth Verlag, St. Georgen
 

Printed in Germany

 

Diyarî

 

Ji bo kesên ku tariyan bi sersotka dilên xwe ronî dikin!

Ji bo kesên ku hîn di xwîna wan de, tovê mirovahiyê dikele!

Ji bo wê, ya ez tenê nas dikim!

 

 

Naverok

 

1-Diyarî

2- Ji vir im

3- Ez û tu

4- Kanî?

5- Ken û girî

6- Sisê

7- bi şewatê dijîm

8- Bêxew were!

9- Çavên te!

10- Kevoka min!

11- Hat û çû

12- Sibe!

13- Xewnek mirî

14- Biborîne!

15- Naçî ji xeyalê

16- Çûn

17- Tenê namînim

18- Kanî tu?

19- Her tiştî bibe,lê !

20- Helbesta dawî

21- Dojeha bihiştî

22- Şevên serxweş

23- Xewndiz

24- Kî yî tu?

25- Kabûs

26- Sêdar

27- Roj xeyidiye

28- Gula kovî

29- Dadgerê evînê

30- Tenê

31- Hêvî

32- Vegere!

33- Sîma

34- Şev baş!

35- Ez û şev

36- Zîn

37- Ez diçim

38- Hesret

39- Dawî

40- Bablîsok

41- Noş

42- Tu nehatî!

43- Serkefçûn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ji Vir im

 

 

Were!

         Ji destpêkê

                   vebêjin çîroka xwe

                   Çi bû? Çi nebû?

                   Dawiyê em vegerînin serî

                   lê nepirse ji min

çima berevajî digere xweza

         sînor tev hev dibin

                   li nav bihiştê

                   dojeh peyde dibe

                   ji pêtên ar

                   sorgul vedibin

                   ronahî û taristan

                   bi hev re dijîn

                            bi xwe jî nizanim!

                            lê tenê dizanim

                            ji vir im

                   gulek geş im

         ji dilê min dirije agir

 

ji vir im

         cihê Xweda xwe nas kir

                   bê hejmar Ezdan

                            bê hejmar peyamber

                            hatin vir

                            dîsa mirin

                            li vir

ji vir im

         cihê Nûh

                   rizgarkarê jîndaran

                   li vir

                   jînê dest pê kir

                   dîsa dimire

                   li vir

mirovahiyê xwe geş kir

û

tê kuştin li vir

         li vir

         em bi xwe têr kenîn

                   me çêkirin hemû dîn

                   niha jî

                   tofan e

                            agir e

                                      dojeh e

                                               bihişt e

                                               li vir            

                                      ji cihê xwe

                            kelekê dest pê kir

                   bi hezaran Nûh

         bi hezaran pêxember

bi hezaran Ezdan

amade ne

li vir

agir bû Xweda

         roj bû Xweda

                   û

                            dîsa

                                      dimînin

                                      li vir

 

 

 

Ez û tu

 

                                      Vemale reşiya şevê

                            ji ser çavan

                   rake perdeyên tarî

         bi yek qederê

ez û tu

         bendewarên sibê

                   dijîm şevên te

                            dikişînim êşa te

                            ez û tu

                            û

                            yek hêstir

                            li çavên te

                            na!

                            li çavên min

nizanim

         hêstira te ye

                   ne jî ya min

                            li nav dibînim te

                                      tu jî min

                                      şev yekîtiya me ye

                            bi perdeya reş

                   me dikin yek

         êş û jan

         êdî were!

         bi hev re

         dest bavêjin rojê

 

         em

         li nav dilê wê

                   bibin gul

                            her geş bin

                                      em!

 

 

 

Kanî?

 

 

         Ax!

         hêdî bese!

                   nifira kê ye

                            dihejîne li me dewran

                            kanî ew civat?

                            kanî ew şevbuhêrk?

                            kanî ew rind û can?

                            ji kû em dest bavêjinê

ji birînê xwîn divize

         dil bidax!

                   ahîn û derd û kovan

                   bi kû de çûn?

                   li kû çilmisîn?

                            sorgulên bihiştî

                            lala û nêrgiz û rîhan

                            çima dayê?

çima dişkîne bejna sorgulan?

şevnemê nabarîne beyan?

         kanî dayê?

                   kanî?

                   Xebat Nezîr û Sebriyê can

                   kanî yên din?

                   hemû hogir û heval

kanî gula jînê?

         kanî Nayîfê dilovan?

                   mom bûn heliyan

                            liber bejna te

ku têr nebû ji xwîna sorgulan

         dîsa te bir

                   gulek geş

                            zarşêrîn jîr û rêzan

                            ken li dev

                            dibeşişî bi roj û şev

                            Nayîf bû ew gula ciwan

                            kanî?

                            bi kû de çû ew jiyan?

                   hemû sorgul

         yek bi yek

         weşiyan

         ber bê ketin

         belav bûn

         li Agirî Xelat û Botan

         hem jî geş bûn

         li Zagros Bêxêr û Sîpan

         li bedena rojê xwe pêçan

         bûn ronî û jiyan

         bi tenê gulek bextreş

                   bêser û ber

                            ket riya mirinê

winda bû, bêkes

         jar û biyan

         ma çawa dibe?

                   ceger mêlak û dil

                            cuda ji hev

                                      dûr û biyan

 

 

Ken û girî

 

Ji bermayên hebûna xwe

yek hêstir kelegirî

min parastibû

ne sax

ne mirî

hêsîr mabû

ne dibû ken

ne dibû girî

û

ji nijkê ve

li bihara mina bê gul

te konê xwe danî

gulek bêhêvî çand

li nav dilê min danî

bû gulistan

û

tev çilmisî

tev çilmisî

bû çêreya lêvên bêken

roja te ya bişewq

dike tarî geliyê dilê min

dawî hat!

roj konê taristanê vedigire

ken mizgîna girî tîne

hêstira mina kelegirî

azad dibe

bi kenê xwe

te ez hokirim girî

lewma pirsên min

bêbersiv winda dibin

li dîwarê tunebûnê

bêdeng dimirin

qedera reş

hêviyê dikuje

hêviya mirî

xemla biharê dimije

evîn gunehkarî ye !

lewma te hêviya min

bi dar vekir

û

bû mij

dûmana xwe

kişand asîmanê bêstêr

pencên tariyê

bi ronahiya rojê ristin

ken bi girî kuşt

bihar ji gulan malişt

lê tu

dimînî tu

bê gul jî bî

biharî

bê ken jî bî

jiyanî

tu ez im

û

bê xwe

nikarim hebim                          

 

 

Sisê

Di reşika çavên te de

min xewna xwe dît

qedera min e

hêviya bêhêvî

lê tenê hêvî

min dît

xwedayê bêhêvî

raketibû

liber çirûskan

çirûskên bînahiya çavan

seçok bûbû

bizarîn dinaliya

ey Ahorayê Mezin

digot!

şev xewmaş bû

sermest!

bêhay!

ket xewê

bêhiş

dibûn yek

mom û sema

tenê!

sê gul

hişiyar man

û

hatin

bêdeng

liber sema moman

girtin sema

ez û tu

û

hêviya geş

a sisê

xwedakî bêhêvî

miribû

mom jî raketin

lê em hişyar

bêsema

em hatin sema

liser baskên Ahora

em çûn

firiyan

hembêz kirin

em!

Lalişa Nûranî

Kaniya Sipî

rengên

kesk sor û  zer

geliyê Lalişê

bû tewafa me

seranser

sema geş bû

hêvî xweş bû

xwedayê bêhêvî

diriha reş bû

bi me re heval

mest û serxweş bû

hemû Xweda û Ezdan

hatin!

lek bi lek

sema girtin

rêz bûn

bihuner û çek

pêldan!

serxweş dihejiyan

yekem car

Ahora Mezda

xwedayê Mezin

ket rêza Xwedan

sema girt!

serxweş ket!

giriya!

çav bûn derya!

yekem car

dîtin girî

çavên rojê

şîn girêdan

xwedan

tenê!

xwedayê bêhêvî

zikopişto ket

         dikeniya!

                   dikeniya!

                            dikeniya!

                                      û...

 

 

Bi şewatê dijîm

 

Dibe ku roj û şev

demkata xwe ji bîr bikin

û

ji hev dûr bikevin

dibe ku stêrk

cihê xwe winda bikin

û

ji asîmanan cuda bibin

belkî jî masî

ji avan derkevin

û

li bejiyan bê av bijîn

lê ez û tu dimînin yek

ez di giyana te de dijîm

laşê min cuda be jî

nefesa min bi giyana te ye

dilê min bi te dijî

tu gul î

ez ava jînê me

na ez sawa bê me

pelên te liber min dihejin

ez mom im

tu agir î

arê ku bedena min dihelîne

bi germiya xwe dawiya min tînî

hêdî hêdî dixwazî dûr herî

ji hêlîna min direvî

hêlînek din divî

lê bizani be

bi te re ye dilê min

li nav demarên te

digere xwîna min

liber pêjna te

lêdixe dilê min

tu dest davêjî kuştina min

lê tenê cendek dikujî

lew re giyana min

bi te re dijî

ey agirê şewata min

perperîkê!

ronahiya te ye

qedera min

ez xwe li şewatê digirim

bi şewatê dijîm

û

dimirim

jiyana min bi agir e

agirê min jî tu yî

û

bê te jiyan nîn e!

 

 

Bêxew were!

 

Bêxew were!

         ez hogirê şevê

                   ax!

                   çi dirêj e şev!

                            kêlî bi kêlî

                   ez im mêvanê şevên te

         çavên bêxew

         direqisin li hêviya sibê

bêxew were!

         hembêza min

                   dirêj ke destên sar

                            nav germiya dil

                                      bila werin xwar

                                      hêstirên germ

                                      ji du nêrgizên melûl

                            da vemalim wan

                   ji rûyê sorgul

         ez jî li hêviya sibê

         lê dirêj e şev!

de were!

         bêxew were!

                   em bi şevê re yek bin

                            bi te dibim bihar

 

were!

         tu xemla bihara min

                   em geş bikin şeva tarî

                   ax!

                   Şev dirêj e!

                   xeyalan dest pê kir

tu hemû xeyalên min

         çi bikim!

                   xeyal e!

                            tenê xeyalan dijîm

                            were!

                            li şevên tarî

                            bi êşên te re

                            dinale dil

                            hêdî westiya!

westiya mejiyê bikul!

         dîsa şev dirêj e

                   tu roja min

                            dibî armanca şevê

                            were!

                            bêxew!

                            bêje!

                   kî ye xeyala te?

         li şevên dirêj

         kî ye xewna te?

         eger ez im

bêxew were!

         em bibin roj li şevê

                   bibin sibe

                            da nehêlin bê jiyanê şev

                            were!

                            em hogirên şeva reş

                            were!

                            bêxew were!                   

 

 

Çavên te!

 

 

Negire çavên xwe!

negire!

min winda neke!

li gerava deryayên bêbinî

bê te çare nîn e min

çavên te!

erê çavên te!

dibêjin ez lîstika wan im!

valacihê derd û xeman im

li valahî û derd û kovanan

li bîra wan im

demên tije

demên xweş

winda dibim

ji mejiyê te xerîb û biyan im

gelo ev e evîn?!

bila çavên min nebînin wê

ku hewqasî sivik û erzan im

çavên te!

erê çavên te!

dibêjin

hilgire birîna xwe!

nexwe xeman!

dûr nêzîk

em dûr diçin

me dîtiye rêya xwe

tu jî bibîne mirina xwe

çavên te!

erê çavên te!

ez anîm dinê

ji jiyanê sipartim mirinê

li biharê ez bel kirim

bi bahoz û bagerê

ez winda kirim

çavên te!

erê!

ez dizanim bi çavên te

dem hat têr bûn ji lîstika xwe

dixwazin bibêjin

me dîtiye cihê xwe

em bar dikin ji warê te

ranakin barê derdên te

lê çavên te!

erê çavên te!

şermok û dilovan in

çavên te!

dixwazin veşêrin

çi dizanin

çavên te!

dizanin!

bawerin!

li deryayên wan

çi melevan im!

lê dîsa

revok in çavên te

ji bihara min

direvin

çima?!

nizanim!

                           

 

 

Kevoka min!

 

Ey kevoka sipî!

kevoka min!

çima difirî ji lûsê min?

te germ nake hêlîna min?

yan li te teng dibe dilê min?

te têr nake evîna min

dixwazî

ji çiyan hêniya Şerefdînê

ji deştan germiya Heranê

ji sûlavan Sersing û Bêxal

eger bixwazî

dibe sûra li bedena Amedê

evîna te ji min her tiştên

giranbiha çêdike

di dilê min de

çiya û daristanan dicivîne

hemû rengê gulan dibişkivîne

yên zistanî

yên biharî havînî û payîzî

ji hemûyan gulek afirandiye

rengê te lê daniye

ey gula mina bijartî!

rehên te ji xwîna dilê min

rengê sor diguhêzin

çawa dixwazî

kokên xwe bavêjî dilekî din

ma ne bese germiya dilê min

ku aşitan dihelîne

agir û berfê li hev dicivîne

ey gula rengê jîna min!

li Şerefdînê dibişkivî

li bin bedena berfa sipî

tu rengê jiyanê sor vedikî

hêdî kûr berde rehên xwe

binoş ji dilê min

hemû rengên mey û badê

sira jiyana te ye

bedena min

te jîn dikim

bi te jîn dibim

jiyan!

bi me dibe jiyan

bi evîna me dibe jiyan

 

 

Hat û çû

Hat û çû

         liba hejiya

                   gula yekşevî

                            dilopek xunav

                            jiser rû xwe vedizî

                            bêhay!

                                      keniya

                                      giriya

                                      serxweş e gul

                                      bêhiş ket roj

                                      li nîvê şevê hilat

                                      dema tariyê dizî

Hat û çû

         hêviya bazdayî

                   xewnên bitirs

                            cefilîn ji min

                                      reviyan bê pirs

                                      şev bû derew

                                      roj bû derew

                            bû lêlan hêviya bedew

Hat û çû

         bi yek peyvê

                   bihara min kuşt

li yek kêliyê

         hezar car ev dil birişt

                   her xalek jiyana min

                            qûnaxek xwe hişt

                            li yek şûnê

                            deh bîranîn

                            li şûna bîranînê hişt

Hat û çû

         û

         min dilê xwe hilgirt

                   ku herim

                   wê ji bîr bikim

                   û

                   venegerim

                            lê bû roj

                                      bû heyv

                                      bû stêr

                                      bû sermed

                                      liser banê dil

         V

                   E

                            N

                                      I

                                               Ş

                                                        T

                                                       

 

 

Sibe!

Li navbera min û te

         çiyak bilind dibe

                   navê wî sibe!

                   ax sibe!

                   tirsa min

                   ji sibe

rojê zû dernekeve!

         bi xwe re neyîne sibe!

                   Sibe!

                   hêvî dibin lêlan

                   xwezî dibin xeyal

dernekeve roja sibe!

         dernekeve!

                   sibe!

                   çi vedişêrî?!

                            li benda te!

                            ber bi te têm!

                            lê

                            tu sibe!

                            hêviya daleqandî

                            bi te tê dawî

                            mizgîna mirinê

                            li dilê te neqişandiye

 

pêl dide

         tê guhên min

         sibe!

         were sibe!

         zû were!

         te û mirina xwe dipêm

                   ji te bi hêvî me

                            hêviya liber sêdarê

                            dadger hêvî bû!

                            gunehkar hêvî bû!

                            biryara sêdarê

                            hêviya bêhêvî

                            S

                                      I

                                               B

                                                        E

 

 

 

Xewnek mirî

 

Li geliyê dilê min

         pal da

                   şevek tarî

                            Stoxwar

                                      bêheyv û stêr

                                      ne dibe roj

                                      ne dibe bihar

                                      ne dibe jiyan

                            ewrên tarî

                   bi xumxum

         bêbaran

         li nav giyana min

         dan pêlan

                   li nav erê û na

                            bêsînor man

                            ev çi bar e?

                                      çi çiya ye?

                                               çi dîwar e?

                                               rastî ye!

                                      xewn e!

                            xeyal e!

                   her tişt e

                   û

         ne tişteke

         ji rastiyê rastir e

                   ji xewnan kûrtir e

                            ji xeyalê dûrtir e

                                      germ e

                                      sar e

                                      nêzîk e

                                      dûr e

                            xweşî

                            û

                            agir e

         û

                   dibuhire

                            li nav dil sermed e

                                      mejî

                                               raman

                                               û

                                               hogir e

digere

         dizîvire

                   tê

                            û

                                      diçe

                                               dest nagire

                                               ew û mirin

 

 

li min dibin mêvan

         ew û jiyan

                   dibin lêlan

                            li bihara min

                                      gul e

                                      li birîna min

                                      kul e

                            ne erê dibêje

                   ne na

         bêdeng

         tê

         diçe

         nêzîk dibe

         dûr dibe

         difire

 

 

 

Biborîne!

Biborîne!

eger ez nebûm ken

liser lêva te

eger ez nebûm jiyan

ez nebûm bihar

û

min nexemiland dara te

Biborîne!

eger ez nebûm bilbil

ez nebûm hozan

ez nebûm bilûr

û

min şad nekir roja te

Biborîne!

eger ne jibo te be

ev jiyan

ne yê te be

ev giyan

eger li dêr

mizgeft

û

Lalişa te

nebim sofiyekî cangoran

sert e

bêbext e

ev jiyan

cuda dike laş û giyan

ji hev dûr dike

hiş û ziman

bi sûnd

bi pêman

liber bejna te

agirê Zerdeşt im

sermed im

hebûn im

gul im

li Çiyayê Şerefdîn im

dibim dîwane

sermest dibim

dibim hozan

jibo te dixwînim

Biborîne!

Biborîne!

Biborîne!

ey arama jiyan

 

 

Naçî ji xeyalê

 

Dikenim!

         digirîm!

                   dimînim!

                            direvim!

                            lê

                            tu her liber çavên min

were!

         here!

                   ey xewna revok

                            çi dixwazî ji min

                                      şiyar te dibînim

                                      razayî te dibînim

                                      nikarim te bigirim

                            nikarim te berdim

                   tu xweşî û êşa min

         min dil da te

min jiyan da te

         tu bû hêstirek daleqandî

                   li çavên min

                            ne dibî mirin

                                      ne dibî jiyan

                                      li çolên bêbinî

                                      tu lêlanok î

 

direvî ji min

         dest dirêj dikim

                   tu dûr dikevî

                            bêhêz dibim

                                      nêzîk dibî

                                      lê dîsa nagirin te

                                      destên min

                                           

 

 

Çûn

 

Bar kirin û çûn

şevek reş

bê silav û şop çûn

dûr ketin

bêveger

li şûn xwe hiştin

çend tişt û çûn

dilên liser dîwarên kevirî

neqişandî

axa ku ji maçên baranê

têr nebûyî

çend lîstikên zarokatiyê

çend dilop hêstir

hiştin û çûn

 

Çûn

bê xatir bi rê ketin

xweliya germ

dara sêvê

tûya hewşê

bê heval hiştin

û

çûn

 

kalê dilkeder

ku çerxa felekê negiriyandibû

çav bi hêstir

hiştin û çûn

 

Çûn

bêveger çûn

bi rê ketin

û

li wir hiştin dil

li hembêza çiyan

libin maçên baran û rojê

bi hêviya vegera bêhêvî

evînek qedexekirî hiştin

û

bêveger çûn

 

 

Tenê Namînin

Ez û momek şermoke

li nav çar dîwarên girtî

ji asîman stêrek stoxwar

çavên xwe noq dike

ji pencereya biçûk

me temaşe dike

diponije û girtiye şîn

li nav hêstirên wê

rûdêmên te xuya ne

nizanim digirî

yan dikenî

li erdê min nemaye cî

dixwazim rakişim asîman

lê bê çeng û qiram

min dikişîne ser xwe erd

zagona dîn û hovan e

dixwaze bê cî û jiyan

bijîm li vir

na bê te, tenê namînim

mom û stêrk hevalên bê giyan in

bêdengiya dîwar jî

min lal dihêle

diçim tenê namînim

diçim tenê namînim

 

Kanî tu?

 

Wêneyek biçûk

bi çarçoveyek reş û zer

diyariya te bû

liber serê min

min dikişîne xeyalan

lê tu?

kanî tu?

dixwazim razim

bi xewnek xweş

vegerînim kêliyekê

ji wan rojan

lê mixabin

bêxew liser bîranînan

xewmaş dibim

şiyar xewnan dibînim

xwe li perê mejiyê min dide

dema bi te re

şiyar dibim

tenê wêneyê te ye

liber serê min

lê tu?

kanî tu?

 

 

Her tiştî bibe, lê...

 

Hevalê min!

na, hevalê xwe!

li bîra te ye

ku bi hev re em ketin rê?

me ji bîr kirin yar bira

xwîşk û dê

bi çiyan re dihat pîvan

baweriya me

wek agir û rojê

geş bû hêviya me

neke hevalê xwe!

neke!

tu çi dikî niha?

li nav demarên dilê min

digere devê te

dimijî xwîna min

dikujî mejiyê min

lê ew naşikîne tîna te

her tiştî bibe

her tiştî

lê baweriyê na

hêviyê na

ew nabin derman

jibo nexweşiya te





Helbesta dawî

Peyvên tirsonek

û

cefilî

werin der û bibêjin

evîna qedexekirî

ber pêlên

deriya helbestan

biforînin

bipijiqînin

perdeya mirinê

bilivînin

û

hozaniya min

ji nû vejînin

Nobedara şevên min

li hêviya helbesta dawî

xew razandiye

û

hişiyar diponije

helbest jî

ji tirsa pênûsê

dilerize

pênûsa ku ji hêstirên

diya min rizî

li şûna lorandinê

şîn û girî

dibarîne

tenê hesret û kederan

dizane

û

dihûne

tenê liser evîna

qedexekirî

distirîne

digirî

û

dilorîne 

Nobedara şevên min!

xemrevîna min!

ez ne hozan im

lê dîsa bi min

destanan didî hûnandin

helbestên min

liber kindirê sêdarê dilerizin

peyvên min tên bi dar vekirin

tên kuştin

û

ku mirin

liser gora wan

wêneyê xwe bineqişîne

daku ji nav xweliya gorê

zîl bidin

         û

         helbesta dawî

B

         I       

                   S

                            T

                                      I

                                               R

                                               Ê

                                               N

                                               I

                                               N

 

 

Dojeha bihiştî

Bi dar veneke hêviya min

û nede bin piyên xwe xewna min

dema tîjkên rojê nû avêtin

bi hev re me avdidan gul

liber xwinava hûr

guliyên te bûn alên bihiştî

tevna evînê bi zerayiya rojê

ristin liser mil

mîna axa beyar û avis

min jibo te raxist dil

me xemiland bax û çîmen

û çandin renge reng gul

Xewn be jî, hêvî ya min e

nede bin piyên xwe

bi dar veneke hêviya min

Xwinava baranê têr nake

tîna dilê min

mîna perperîkek jar û baskşikestî

xwe davêjim ber agirê te

tu yî Kaba Qudis û Lalişa min

na na ev ne dîlana perperîka ye

tu dojeha bihiştî

perestgeha bawermend û sûfiyên evînê

ez im baba derwêş

bê te dojeha bihiştî          

nîn e stara min

kavil neke jiyana min

û

bi dar veneke hêviya min

 

Şevên serxweş

Xew reviya

çav bûn nobedarên şevê

tu !!!

mêvana ji min dûr

serxweş dikî şeva min

bi te re me

te dibînim

dema mijankên te

bi xewek şêrîn

hev maç dikin

giyana min

mîna perperîkek serxweş

difire

bêçare liser te digere

guhdariya xewnên te dike

te diparêze ji hîv û stêrkan

te diparêze ji reşikê şevê

û

liber melodiya dilê te

sema digire

dema mijankên te ji maçkirinê

têr dibin

çavên te jiser hev radibin

lê dikene Afrûdêt

liber ronahiya wan

serçok dibe Ahora

û

vedide berbanga sibê

roj tê jiyanê

li derya çavên te

bi cih dibin

Quble Quds û Laliş

ku dikenin çavên te

bel dibe bexçê Irm

û

derdikeve seyranê

Xweda

lê ez?!

nobedarê şevên te

xewmaş

xwe disipêrin

derya çavên te

 

Xewndiz

Berbanga sibê

gul nû vedibûn

ronahî maç dikirin

liser zimanê min

navê heskiriya min

li destên min

mistek ax

û

çavên min xewna serê sibê

dihûnan

li cihekî dûr

li zinarekî asê

bênav şehîd ketim

min tov avêt

û

ji nav tiliyên min

sorgul vebûn

lê birin!

ji min birin xewna min

li nav mija çiyan

liber piyên gurên boz

winda kirin hêviya min

ez şehîdê agir û rojê

talan kirin cendekê min

jiser rakirin navê min

navê heskiriya min

birin

sorgulên min

û

bin pê kirin xewna min

 

Kî yî tu?

 

Kî yî tu ?

         Çi yî tu ?

                   Xewn î tu

                            rastiyek ji xeyalê

                            hevala bê cî

                            bê navnîşan

                   şewat î tu

         bager î tu

         mij û dûman

li pey şopa te

         ber pêlên derya ketim

                   li ser ewr û stêrka

                            li te geriyam

                            heskiriya bêdil

                   tu mîna reşkê şevê derketî

                   û winda bûyî

                   ez dizanim

                   digerim

                   li pey şopek dûman

                   pey lêlanê dikevim

                   û westiyam

                   li xwe vedigerim

                   min nas kir

                   ku evîna te xeyal bû

lê min kir rastî

         û bi hêvî li pey geriyam

                   niha dawî hat

                   û ji bo min nema jiyan

ez diçim

         û baş dizanim

                   mirin jî min rizgar nake

                            ji derdan

min yek hêvî ji te heye

         heskiriya ji xeyalê

                   ku ez mirim

                            were ser gora min

                                      momekê pêxe

gulek tenê bavêje ser cendekê min

         û bibêje

                   ji te hes dikim

                            da ku li gorê

                                      rakevim

                                               bi aram

 

 

Kabûs

Şiyar im?

Razayî me?

Yan kabûsa mirinê ye mêvana min?

Li yek kêliyê hezar car têm kuştin

tu sebeba kuştina min!

Min bikuje!

Eger li xweşiya te tê mirina min

mirin şahiya min

min bişewitîne!

Agir dipijiqe ji dilê min

ey agirê bedena min!

Lê bizanibe!

Ariya cendekê min

wê biqîre û bibêje

ez ji te hes dikim

û ew e sebeba kuştina min

doh ez gul bûm

te av dida min

niha tu bûyî agirê bedena min

bişewitîne dilê min!

Bişewitîne!

Da ku carek din hes neke

ji gulên çiyayên wehşî

Ji xezalên kovî

ji periyên bê cî

bila êdî nebîne

heskirinên hovî

rojhilat ez hatim

rojava diçim

min xwe winda kir

bêveger roja min çû ava

û

silav li te mirin

bi xêr hatî

roj baş jiyan

bimîne bi xêr û xweşî

ku tu ji min direvî

didî min hewqas reşî

va diçim

bêveger diçim

eger tu li ber min dikevî

min bişewitîne berketiya min

min bişewitîne bê navber

bila bibîne jiyana bextreş

çawa dişewitin dil û ceger

û dîsa silav li te mirin

were

zû were

agir har dişewitîne

bila ji dilê min

bimîne cihê navê bihiştî

cihê çar tîpên xwedayî

                   Sin

                            Ezda

                                      Mezda

                                               Ahora

 

Sêdar

Li ber sêdarê

kindir da stoyê min

û temaşe dike li rewşa min

periyek

         zalim

                   bêdil

                            qasidê ecela min

ne min dikuje

         ne min dihêle

                   ez jî ne Eyûb im

                            hewqas nîn e sebra min

pir bi wê xweş tê

         azar û êşa min

                   dibîne

                            dibihîze

                                      hes dike

lê dîsa pirs dike rewşa min

         êdî bes e

                   dawî bîne periya min

                   mîna dadgerekî dadmend

                   pirs bike daxwaza min

ezê dilê xwe li ber te vegirim

         û bibêjim

                   ji te hes dikim

                            û dev li ken

                                      herim

ji te hes dikim

         ew e

         gunehê

         min

 

 

Roj xeyidiye

Dîsa min şev razand

         ket temarê

                   û li nav reşiya çavên wê

                            tenê

                            li hêviya te dinalim

tenê

         bêkes

                   gelek şevên dirêj

                   ezê bi stêrkan re bibim heval

                   rêwingiyê rojê

min roja xwe kir tarî

         dizanim

                   bawer im

                   ez bûm hevalê reşahiya şevê

bêkes

         bi xeyal û hêviyên mirî re

                   dimînim

                            dijîm şevên dirêj

                                      hîv jî nakene

                                      li ser stêrkan digrî

ez digrîm

         stêrk digrîn

                   hîv digrî

 

û nayê mêvaniyê roj

         xeyidiye

                   ez gunehkar im

                   gunehgiran

nikarim xwe bibexşînim

         qayîl nabe roj

                   xeyidiye

                   û ez

                   tenê

                   bê heval

                            birîndar

                                      dimînim

                                      mêvanê şevê

 

Gula kovî

Gulek kovî

daket ji çiyayên hovî

ji Şerefdînê

bablîsokên bêbext

dûr kir ji rojê

û li kolanên mirinê

silav da

bêguneh keniya

ez û gul bûn rêwingiyê rojê

li ber deriyê şevê

em kedî kirin

bazara jehrê

gul bû perî

bû melak

bû roj

û ez

ez Ahrîman

xwedayê tariyê

bûm evîndarê rojê

min roj dizî

kişand bin perdeya şevê

û tarî kir jiyana gulê

gunehkar im

mezin e gunehê min

bila agirê dojehê

bişewitîne canê min

ey Ahora xwedayê rojê!

         bibexşîne!

                   bêguneh e gul

                            min bişewitîne

                                      ji gunehê gulê

 

 

Dadgerê evînê

Sêdar rast kir

dixwîne gunehê min

dadgerê evînê

xweda bi dar vekirin

roj bi dar vekirin

ew

hîn dixwîne gunehê min

dawî hat

pirs kir ji min

xwest daxwaza min

qîriyam

bişewitîne helbestên min

bişewitîne dilê min

lê ez jê hes dikim

ez jê hes dikim

ev e gunehê min

li ser sêdarê

keniya roj

xweda keniya

navê şêrîn

nîvrê ma li ser zimanê min

û çûm hembêza rojê



Tenê

Dirêje

derbas nabe dem

tenê dimînim

tenê rûdinim

tenê digerim

li her cihî

tê pêşberî min

bi tama qehwê re

di roniya momê de

bi şelîta dûmana çixarê re

te dibînim

li nav heytehola qehwexanê

dengê te dibihîsim

tenê rûniştî

dîsa li hember min î

tu bûyî hebûna min

hêza jiyana min

tenê bi te re dikarim bi aram bim

li ku dibim bila bibim

tu li nav dilê min î

 


Hêvî

Bi rê ketim

karwan dimeşiya

dema rojê

silav da

û gora min maç kir

min xewna hêviyê rist

bi çiya û binefşan re

min lorand

û helbesta azadiyê stirand

nîvco hiştin sirûda min

û bûn kabûsên mirinê

jan berdan dilê min

nehiştin têr bistirênim

û rojê hembêz bikim

ez şehîd bûm

lê niha dimirim

rê bidin!

rê bidin min, hevalên min!

ku kilama xwe bi dawî bînim

şîlan û sorgul

sema digirin

bihêlin ku ez û binefş

helbestan bibêjin

 

 

Vegere!

Vegere!

çi dibe?!

carek din vegere!

li sînga min

nexşeya lîstikên te dimîne

tu, Hêvî û Çeko

dengê zarokatiya we

li dil hatiye tomarkirin

hun çûn

ez mam

û li benda we

zivistan hat û çû

roj derket û çû

berf hat û çû

û dîsa hezar car

hatin û çûn

lê hun nehatin

ez li hêviya we mam

li vir lîstikên we mane

stiranên we mane

dengê we maye

û ez

nobedar im

tu dizanî dema roj

der tê û

dêmên min maç dike

dema baran sînga min dişo

dema berf

rûyê min sipî reng dike

te dibînim

zarokek biçûk

li ser dil û cegerê min

direqisî

dara te ber girt

sêv gihiştin û weşiyan

ketin ser sînga min

çilmisîn

kes nîn e bixwe sêvan

carek were

silav bide

xaniyên hêrifî

derî û pencereyên şikestî

bîranînên li dilê min neqişandî

ez nobedar im

lê li bin piyên hovan

dilerize dilê min

xewnên te li vir in

tu çû

Hêvî çû

Çeko çû

yên din çûn

ez mam

çav li rê

li benda we

aram nema

sînga min hilweşînin cinawir

Ez çûm

erê ez çûm

xerîb winda bûm

Hêvî û Çeko dibînim

li xewnên revok

wan dibînim

ez mezin bûm

lê ew hîn zarok in

li ber derî

li meydana gund

li dibistanê

em dilîzin

yan em lîstin?

dara min

dara sêvê

min û kalo çand

dixwazim

carek sêvê wê bixwim

lê ji te pirs dikim

hîn li wir e kalê min?

bi hesret im werim

li çem û zinarên te

vegerim

lê qedera min e

dilê min li wir

û ji xerîbiyê venegerim

 

 

Sîma

( Zarokek hîn nehatî jiyanê )

 

Sîma,

kulîlka bihiştê

ku hîn venebûyî

melaka xeyalê

periya hêviyên mirî

tu li nav dilê rojê

dimînî

lê ez diçim

diçim

û

te nabînim

tenê,

navê te

zarokatiya te

ku ezê nebînim

li nav dilê xwe

dibim

û

diçim

li nav tevna xewnên

bi dar vekirî

me tu ristî

û

rastiyek ji kirasê xeyalê

tu anî jiyanê

lê me tu nedîtî

û

bi te şanebûn

melaka min biçûk

dibe ku rojek

tu bê

lê ez tune bim

li bexçê periya min

bibe gulek şeng

bîn bide rojên wê

ronî bike şevên wê

kezeba min biçûk

bihişta xeyala min

ku tu hatî

û

navek din li te bibe jî,

ji bo min

tu Sîma yî

S

         Î

                   M

                            A

 

 

Şev baş!

Şev baş!

şev baş melaka min!

bimîne bi xêr û xweşî!

li nav dilê min

û

ji min dûr

şevbaşek bêbersiv

derman nake

birînên kûr

te nabînim

dengê te nabihîsim

horiya min

dixwazim rakevim

da tu bê xewna min

lê,

çav ranazin

li hêviya

şev baş

û

şev baş jî,

pir dibînî ji bo min

roniya çavên min!

dîsa şev baş!

ezê şiyar bimînim

wêneyên te li dora xwe

bicivînim

agirê dilê xwe

bi girî vemirînim

         û

                   şev baş!

                            şev baş!

                                      şev baş!

                                      heta tu bê

                                      bilorînim

 

 

Ez û şev

Hoy stêra li asîman                            

Min şev derbas kir                              

tenê, li ber pencerê                            

li te temaşe dikim                              

sibe tê,                                                       

lê çi vedişêre ji min?!                                   

melûl melûl,                                      

hêstiran nerijîne ser min                     

yên min bes in                                            

ma te jî, winda kiriye dil?!                   

yan bêhêvî, bêçare dinalî mîna min?!             

doh min dît                                       

îro çû û bir dilê min                                     

gulek bihiştî

pêçayî bi agirê dojehê

na, melak bû

ahrîman pir bûn

reviya ji min

niha ez tenê

li benda sibê

sibe jî, dibe şev li min

ez şev im yan şev ez im?!

şev sibe ye yan sibe şev e?!

çi çi ye?! ez çi me?!

ji min re bêje        

hevala tenahiya min!        

 

Zîn

Hoy bihişta bê bihar

periya bê dil

bê hes û bê war

ez bûm Mem

tu Zînek razayî

dilsar û xewar

dilkevir e Zîn

lê ez li kuçikê

agirdanka wê dibirijim

biryanî me

çira Zeredeşt im

gur dikim ar

Zîna min mir!

Ahrîman hatiye şûna wê

ma Ahrîman dibe Zîn?!

Ahrîman çi dizane ji evîn?!

Ew xwedayê reşahî û kîn

wê çawa bibe Zîn?!

wê çawa nas bike dilê bi evîn?!

Ax, êdî bes e!

Zîna min mir!

Xweda mir!

evîn mir!

ez çi dikim?!

ez çima dimînim?!

ez çima dijîm?!

lê tu Ahrîman!

tu zalimê bêdil!

tu hezar car bibî Zîn

tu hezar car bibî nifret û kîn

ji dilê min nastînî Zîn

tu nikarî bikujî evîn

ez dîwane me

dixwazim dîn bijîm

lê ne bêdil

ne bê evîn

hevala hevalkuj!

tu ew î?!

na, tu Ahrîman î bi kirasê wê

eger tu ne ew î

ka bi ku de çû Zîn?!

dirihreşk nabe sorgul

Beko nabe xwedî dil

tu jî nabî ew

ew mir!

erê ew mir!

lê tu çi dixwazî ji wê?!

derdikevî bi wêneyê wê

ew xweda bû

lê xweda mir!

ew evîn bû

lê evîn mir!

ew heval bû

lê hevala min mir!

Tu!

Tu hevalkuj î!

Dijmin î bi dil!

Dost î bi dev!

Ahrîman î, dijminê rojê

hevala şevê!




Ez diçim...!

 

Li nav çavên te,

dojeh û rêwîtiya windabûyî

bask westiyayî

difirim

baskek li nav dilê te

li ba dibe

yek li agirê dojehê

diqijile

û çav...!

çav li dûriya hêviyê

zîz dibin

windabûna te

agirê dilê min dişewitîne

Hoy xewna min!

rastiya derewîn!

heşt salan li pey te

bêaram digerim

derew ya min bû

xewn ya min bû

xeyal ya min bû

min ji xwe bawer kir

û ketim şopê

heşt salan

heşt temenên windabûyî

heşt mirin

heşt rabûn

heşt rastiyên derewîn

heşt hêviyên mirî

Destpêka dawî

hebûn bû derew

xewn bû derew

ez bûm derew

û tu?!

tu rastiya derewîn

te ronahiya berbanga sibê

ji min revand

li navbera sînorê tarî û ronahiyê

tenahiya min hişt

ez bûm nobedarê veqetandina

şev û rojê

tenahiyê mijûl dikim

Bes e!

kuştina min dubare neke!

gulekê diyarî bide min!

bîranîna mirina min e!

mirina li nav dilê te

lê dilê te?!

gelo hîn lê dide?!

hîn rengê gulan nas dike?!

yan li nav xewnên min bû lêlan,

winda bû?!

bêser û ber ket riyên bêşop

rehet raza periya min!

ez rêwî me,

li ser sînorê mirin û jiyanê

dizîvirim!

têm tewafa dilê te

lê sar e mîna kevirê qublê

li hember dihêrifim

û dimînim nobedarê cudabûna

şev û rojê

yekîtiya dijberiyên gerdûnê

dirêsim

lê li ber dilê te

dihêrifim

dibim xweliya şûnmayên dîrokê

ez westiyam...!

westiyam û ber bayê dikivim!

li nav qirêja sedsala bîst û yekê

dibim derewa li ser zimanê

mirovên nûjen!

li bin piyê azadiya sexte

dihelim

wêran dibim

talan dibim

bêser û şop diçim

ber bi tunebûnê,

pêlan didim!

bi xatirê te periya min!

jiyan baş!

ez... di... çi... immmm

 

Hesret

Hesreta şevên bêxew!

stêra min rijiya

li asmanê mişextiyê

serxweş bû xweda

ji cama kenê te

peyale li pey peyale

û miçiqî derya dilê min dema tu çûyî

dîwane me ez melaka min

dîwaneyê kenê te yê xwedayî

û herdu çavên te

yek Laliş

yek Quble

min serçok dikişînin perestinê

kenê te min li ser Mîraca evînê dibe Qudsê

Afrûdêt dişewite

ku dibîne revîna agirê dilê min

Ferdosî,

         Helac,

                   Xanî,

                            û Fexrê Adiya

                            bibin pênûsa min

                            nikarim bînim ziman hesreta te

Dema Helac got: Ez heq im

hingî tu bûyî rastiya wî

Zîna Xanî,

         Dilbera Feqiyê Teyra,

                   û Edûla Temir Paşa tuyî

                   ez im Derwêş şehîdê çavên te

                   Mişexte me li şevên mişextiyê

                   dibim qulingê Evdalê Zeynê

Ji bo çavên te ez bûm Eyûb

digerînim kurmên bedena xwe li çolên penaberiyê

Ku ez mirim bikene melaka min!

ezê hezar car bêm jiyanê

û bigirim sema li ber kenê te

Dişewitim!

         Digirîm!

                   Dimirim!

                   Lê bextewar im

                   ku

                   çend

                   rojan

                   min

                   dît

                   evîna

                   te

Ku ez şewitîm

bikene!

da ji nav tîjkên agir vebin sorgul

Ku ez girîm

bikene!

da girî bimiçiqe û jiyan tev bibe ken

Lê neçe!

serxweş neke serpêhatiya min!

Ku hilkişiyam ser sêdarê û ben avêtin stoyê min

bikene!

da bişewite sêdar

Bikene!

bila bibihîse mirin kenê te

da ronî bibe gora min

bi kenê te mirin namîne mirin

dixemilîne kaniya hesretan kenê te

û dibe bexçê Irm

Hesreta min!

mêvana şevên serxweş û bêgane!

Neçe!

Bê te digire şînê tenêbûna min

Ez ne ez im

li mişextiya bêbext biyan im ji xwe

Te mişexte kirin şevên min

te mişexte kir ez ji min

Carek tenê,

were

li hembêza te,

bila ez vegere nava min

bila dawî bibe mişextiya min

         û her bimîne ez

                   ji bo te

                            hesreta

                                      dilê

                                               min!


DAWÎ

Tu,

tu ez bûm

tu çû

derya helbestan

tu bû

tu çû

pênûs

şewitî

xeyal

têk çû

derya

miçiqî

hêvî ?! 

hêvî tu bû

tu çû

ji bo kê binivîsim?

çima binivîsim?

ji bo kê bibêjim?

çima bistirênim?

peyvên min

yek bi yek

te bi dar vekirin

kaniya helbestan

te miçiqand

         û

                   tu

                            çû

êdî

         nanivîsim

                   nastirênim

                            na

                                      û

                                               na

                                               û

                                               na ...!

 

 

Bablîsok

                            şahiya şînê

 

Li nav dilê kederê,

ez kirim derya şînê

nixumand serpêhatiya min bi siya poşmaniyê

xewnek xiniz,

li kanî û peravên dilê min,

raxist beriyên bêxêr û bêr

Soza biharê da min,

lê kenê mirinê berda ser lêva jiyana min

Çi bû serpêhatiya min?

Em çawa hatin?

Em çawa diçin?

Destpêk, momek bû dipişivî,

noşistanek bêbext bû,

çirûskên xwe avêtin dilê windabûyî

dilê ji rêwîtiyê têr nebûyî

hîn ji windabûnê diçû windabûnê

Bi xelekek vala,

riya bihiştê lê vebû

û ber bi dojehê siya poşmaniyê ajot

li nav bexçeyê êşê

gula şînê kir ala tenahiya bextreş

tenahî dinoşe meya tunebûnê

ez dibim tunebûn,

tunebûn dibe ez,

ez dibim tenahî,

tenahî dibe ez,

xeleka xewna xiniz

dirêj dibe,

dikişe,

dizîvire,

pêl dide,

tenahî û tunebûnê dorpêç dike

dibe gerdûnek ji êş û azarê

Û ez?!

Ez û şev û camên mişt ji meya

xewna xiniz

sermest dikin tenahiya stêrkan

Derbas dikin sînorê tunebûnê

Zagonên jiyanê tev hev dikin

Dilerize Xweda;

Hoy nenaso!

Hemwelatiyê nenasî û xewnan!

Nenas, bênav û tune,

çi dikî li gerdûna tunebûnê?

Min peyale hilda:

Noş tenahî û tunebûn!

Ez giriyam

Ez keniyam

Keniyam...Giriyam...

Giriyam...Keniyam...

Xewmaş;

li dest min peyala vala,

mom dipişivî,

li çarçoveyek biçûk, wêneyê te xewna xiniz

dikeniya...Dikeniya...Dikeniya...

Û hîn stiran pê de diçû:

Xem û xeyalê te ez revandim

Li çol û bêlana te ez gerandim

 

                                      Sersem

 

Ev çi ba ye diherike ji dilê şînê?

Bênavnîşan li hev siwar dike rûbarên êşê

Nenasiya min bi têlên rêsayî dirêj dike

Dike sînor bo giyanek bênav

Ev çi azar e ba dihûne?

Dibe bablîsok li dilê rojê

Rûpel rûpel ser hev radike ferhenga axînê

Kûr diçe, dirêj diçe,

bênav hembêz dike şewata birînê

Ev çi ba ye digerîne dîlana şînê?

Bê hay,

bêalî xwe disipêre axîna şevê

xerîb dilerizîne hebûna min

Bi sirûda mirinê kefen dike nasnameya min

Ev çi ba ye dihejîne peyalên vala

Mişt dike

Vala dike

Vala dike, mişt dike,

Dilorîne fîxana nalîna sorgulan

Li dilê şevê çengel dike konê şînê

Ji dilê min dinoşe meya azarê

Û hîn zîz dibe dengê te,

şehîdê evîna nenas;

Di xew de ez çûme şûn wara

Nale nalê van dildara

Ax û ofên evan yara

Nedihat dengê van dildara

Nedihat dengê şivankara

 

Ba dibe bablîsok

Govenda şîna kuştiyên bênav digerîne

Wê çi bike lorandina te dengbêjê min

Eger bênav,

Peyale mişt ji xwînê,

mirov kaş bikin gorê

Xwîna serpêhatiyan dibe mey

Şev dibe tenahî,

Meyger nagerîne civata şevê

Şev dibe şano,

dirêj dibe,

bêdawî dikişe,

vedigire zagona tariyê

şanovanên tenahî û tunebûnê;

Ez, mom, peyale, çixare

û nalînên dengbêjê kederan

sermest dikin şevê

Bêhiş dibe Xweda

Ziko pişto dikene,

digirî,

diheje,

bêhay, xewmaş dibe

Lê ba;

Li dilê nalînên me geş dike şahiya şînê

Vedenga soza mirinê ye,

dineqişîne wêneyê çûnê

Gelo wê li ku dawî bibe sînorê bextreşiyê?

Bi ku ve diçe mirin?

Li ku dawî dibe?

Di valahiyê de dizîvire giyan

Bi birînek kujar ji xaka bênav

û yek ji periyek bijartî,

li hawîrkana bêbextiyê geş dike govenda azarê

 

                            Rawestanek

 

Gelo hîn tê bîra te...?

Daristan,

berf,

çem,

noşgeh,...

Li odeya biçûk negqişandî ne

soz, êş û xweşiya me;

(Ez te nabexişînim ku rojekê min bihêlî bi tenê)

te got

Lê te bi tenahî û tunebûnê dorpêç kirim

Li şûn te sozên çav şiloyî ji xwînê,

bi poşmaniya şevê re dibin yek

daristan diponije,

berf dipişive,

çem dinalin,

û noşgeh xemgîn e,

hembêz dike sermestiya min

Ez bablîsok im

Na bablîsok min kaş dike?

Bi ku ve diçim?

Ev çi hêz e kokên min dilerizîne?

Kanî û rûbar dilerizin

Janek bê derman e ev êş

Dibe derya

Difûre

Pêl har dibin

Hildiperikin bejna çiyayê nerêdar

Axîna gul û endekoyan bêdeng diheje

Zagona mirinê ye

Lorandina te û bêdengiya şevê

Cih,

dem,

temen,

serpêhatî,

... û ez

tev di valahiyê de di zîvirin

Ji ku dest pê kir vê jana bêderman?

Ji te yan ji xaka xewnan?

Ev kenê kê ye tenahiya min dihejîne?

Tu yî yan Xewnistan e?

Min tu ew nas kirî û ew tu

Ev çi veqetandin e?

Li navbera te û te

Vedenga çûna bêveger e

Zîz dike ahenga Xewnistanê

Ez xewn,

tu xewn,

hatin xewn,

çûn xewn,

soz xewn,...

Gelo çawa xewn xewnan dijîn?

Li xewnistanê jiyan tev dibe xewn?

Li xewnistanê rastî tev dibe xewn?

Ma ev êşa kujar jî xewn e?

 

 

                            Veger

 

Jiyan baş melaka xewnan!

Jiyan baş xewnistana min!

Bi xewnan hatim

Bi xewnan diçim

Bi xewnan tunebûnê

disipêrim tenahiya şevê

Bi êş û azarên xewneyî

noq dibim nav hinavê xewnan

Ber bi destpêkê diçim

Dibim xewn

Tune dibim

...

 

 

Noş

Li dîlana şevek qeşmer,

xerîb hilavêtim lotkên serserî

tewlaz e gerdûn,

sermest dike hebûna min

Mey û badê bêhiş kirim

Ji ramanê dinoşim heta dilopa dawî

Û bazar fireh dibe

Li ber melodiyên bîrdozê,

xwefiroş serçok dibin

Ahrîman digire şûna Xwedê

Raman diponije,

li koşeyek jibîrkirî bêhiş diheje;

Kî me ez?

Ez dînim, yan dîn ez im?

Çi ye ev Sermestî?

Qeşmer digerînin şîna min

Meyxane dîn dibe

Daristan dîn dibe

Û xwefiroş digerînin dîwana şevê

Şevbuhêrk dibe qehbexane

Daristan dibe qehbexane

Şîna rûmetê ye,

meyxane digerîne govenda qeşmeran

Wey ezê winda!

Li ser sînorê welatê bênav,

bênav diçim zikê şevê

Dibim xwarinek bênav

li ser ferfûrên xwefiroşan

Bazar, bazara namûsê ye

Li ser cendekê wê rêz dibin qertel

Werin!

Kî dikire?

Kî difiroşe?

Şev jî qeşmer e,

li şîna rûmetê digerîne govenda xwefiroşan

Ma kî dizane ki çi ye?

Ma kî dizane çi çi ye?

Mirov xwefiroş e, yan xwefiroş mirov e?

Mirov qeşmer e, yan qeşmer mirov e?

Lê werin;

Xwefiroşên cihanê bibin yek

Noş rûmeta xwefiroşan

 

 

 

Tu nehatî

 

Min birêse ji bo xewnên bêgane û tenêbûna tazî

Ez hêstirek şînê me li çavên te

Ji tunebûna xwe,

bihara te dixemilînim

Li zozanên birçî dibim gulek bêbîn

Şeva şînê navnîşana min e

Heyv û stêrk digirîn

Li hêviya bişirîna mirina min diponijin

Û tu nehatî

Hêstirek windabûyî li çavên okyanosa

Pelek payîzî li ber bayê mirina biyaniyê

Ez bendewar im

Bêdawî dirêj dibe tenêbûna min

Şahiya qeşmer digerîne şîna min

Li çavên min sariya mirinê

Û jiyan dibe çerxa lîstikên nûjen

Dem bûye kirîn û firotin

Û dîsa tu nehatî

Ma dixwazî ez jî, bibim etar?

Ezê çi bifiroşim li bazara nûjeniyê?

Xwe, yan te?

Bazar tije evînfiroş e!

Welat,

bîrdoz,

mirov,

her tişt heye

Û ez?

Ez çi bikim?

Ez dibim kenê mirinê li ser lêva gulên çilmisî

Tenahî û tunebûnê dikirim û difiroşim

Û tu?

Tu nehatî!

 

 

 

Serkefçûn

 

 

Tazî neke birîna min

Ji ronahiya çavên te şev dibişkive

Mişt dibe ji girî û gazinan

Hezar carî navê te tevî îske îskên dîl dibe

Vedenga dîwarên bêdeng, razên bêgane

ahenga têkçûnê pêşwazî mirinê dikin

Ma çawa te bîr bir, min bisipêrî cendekê

helbestan

ji bermayên dilê min bikolî navê xwe

ev kavilên bêşênî û wêran

ku te kirin wargehê tevnepîrê

Çawa te ew perestgeh wêran kir?

Lê kenê te yê xwedayî, periya min,

li ku zîz dibe?

Bi nazên xwe,

têkçûna kê dirêsî?

Ji bermayên xwe,

kenê te li ser perestgehek bêşênî dikolim

kavilê dilê min e ev perestgeha wêran

Û ji dûr, ji nav vedenga kenê te

tîpên kelegirî dilerizin:

Ev der Evînistan e!

Li vir serkeftina herî mezin têkçûn e!

Li nav tevnepîra ewan kavilên talankirî,

sêgoşeyek bedbext berz dibe;

Ez, tu û xaka jibîrkirî;

Tev Qedexe ne!

Em berhemê tovekî qedexe ne

Ji pêçekên qedexe firiyane

Û ev giyana berz û têkçûyî,

ji qedexeyan şîr mijtiye

Yekîtiyek xwedayî ye;

Bîna te û bihara qedexe,

germiya te û tîna xweliya qedexe,

çavên te û roka qedexe,

xiniziya te û ezê qedexe,

ez û tu û welatê qedexe,

Ma çawa wê dil nebe şopa tevnepîrê?

Hestî û goştê bedena me li qedexistanê,

tar û mar dibin,

bi tovê xiniziyê şên dibin,

li xakê, qedexe dibin gulistan

û qedexe diçimisin.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 selim@bicuk.de  

Destpêkirina malperê:05.08.2006 / http://www.bicuk.de/ - © Selîm Biçûk
Design:
www.hesso.de